Groeten uit Groenoord
De titel van deze column doet velen denken aan ‘Groeten uit Grollo’, de bekende elpee van Cuby, met Herman Brood op piano. Maar de schakers onder ons weten dat ik het over boerderij Landvreugd heb, alwaar jaarlijks het fameuze oliebollentoernooi wordt georganiseerd. Maar deze donderdagavond bleek het hek aan de Sweelincksingel gesloten, en verder fietsende merkte ik dat zelfs het talud was verdwenen. Het talud, de beroemde muur tussen Schiedam en Vlaardingen om illegale migranten tegen te houden, als voorbeeld vaak aangehaald door Donald Trump. En in plaats daarvan racen er nu automobielen over de A4 in de richting van Den Haag. Mijn Shell stratenatlas wist zich even geen raad, maar gelukkig was er een lokale inboorling die wist te vertellen dat schaakvereniging Groenoord tegenwoordig in een wijkgebouw in Tuindorp resideert. In Tuindorp vind je nog Airey systeembouw, van die prefab betonnen woningen die vlak na WO-II werden gebouwd.
Bij Wijkgebouw ’t Schooltje zag ik dat de kerstman net zijn slee had geparkeerd en de rendieren richting Margrietpark stuurde. Zonder rode jas leek hij verrassend veel op Adri Timmermans en het was opvallend dat hij Mark had meegenomen, die het oliebollentoernooi al 6 keer wist te winnen. Binnen deed het wel aan een oud schooltje denken, maar er was een gezellige bar, een biljart, en er stonden schaakborden opgesteld, dus ik was op het juiste adres. De prijzen waren vooroorlogs en gelukkig kon ik er nog met guldens betalen. Groenoord bleek als vereniging niet meer te bestaan en heet tegenwoordig Fianchetto, waarbij ze Unilever, HVO en Shell geannexeerd hebben. De vereniging is voorzitterloos en heeft een gerenommeerd headhunter bureau ingeschakeld om een geschikte kandidaat te vinden, hetgeen mogelijk de reden is dat ik eens kwam kijken.
De deelnemers druppelden langzaam binnen. Ik herkende Cas en Piet Sodderland; Joe en Avarell waren kennelijk thuisgebleven. Ger Schraa had de oliebollen geroken, Angelo Ayala kwam eens kijken wat er in zijn koninkrijk gebeurde, maar het was opvallend dat ik geen spelers van Charlois aantrof. Weliswaar was John van der Laar aanwezig, maar die houdt zich tegenwoordig dichter bij Dord op. Ik heb ook al jaren geen Triomfator meer gezien, dat clubblad dat vaak voor troost zorgde in de donkere dagen aan het eind van het jaar. Zou de vereniging nog wel bestaan? Ook maar 2 spelers van 3-Torens, Leon Huijsdens en Arjan Drenthen, terwijl die in het verleden wel eens met 6 auto’s op bezoek kwamen. En wat helemaal opviel, er waren geen dames aanwezig. Is dit een reactie op de #metoo-discussie? Vroeger zag je meisje Reiber nog wel eens, of dat brok uit Moerkapelle. Ik kan me herinneren dat onze jeugdleden alleen voor haar al mee wilden doen aan het toernooi. Er was ook opvallend weinig jeugd. Maar die geven deze dagen de voorkeur aan Resident Evil 7, of aan Call of Duty of Fifa 16.
In de voorronde waren er veel verrassende uitslagen. Philip Westerduin ging stroef van start en Murdoch MacLean wist zich in de hoofdgroep te spelen. Jaap van Meerkerk was het snelle spel verleerd en kreeg 6 nullen op het scoreformulier. Zelf had ik veel moeite met de statische openingen, maar als het bord in brand stond ging het een stuk beter. Gelukkig werden we tijdens het spelen vergast op grote schalen met oliebollen. Zodra het AD met haar test naar buiten komt, kijkt men wie er onder op de lijst staat, en koopt men de gehele voorraad tegen een habbekrats op. Zo houd je weer geld over voor de prijzenpot.
In de hoofdronde werd er als vanouds geblunderd. Of het door het bier, de oliebollen, de bitterballen of de spanning kwam, was niet goed te achterhalen. Al na enige zetten liet men stukken instaan en het was dan ook niet verwonderlijk dat we een verrassende winnaar kregen. Lennard den Boer van Zwijndrecht, hij zal tegenwoordig wel elders spelen, was als 5e geplaatst maar wist dit jaar de felbegeerde trofee te winnen. Beroemde namen gingen hem voor. Johan Quist (al in 1982), John van Baarle, Dick Bac en zelfs slow-schuiver Hans Uitenbroek in 2010. Een erelijst om als organisatie trots op te zijn. Bij de prijsuitreiking werden de vrijwilligers van het wijkgebouw in het zonnetje gezet, toch wel bijzonder dat dit soort locaties nog bestaan. Vader en zoon Ayala wonnen nog een prijsje, ex-voorzitter Bart van der Sloot had kennelijk ook nog wat partijen gewonnen, en zelf nam ik een doosje bonbons mee naar huis. Vroeger stonden de foto’s van de winnaars al op de site voordat je thuis was, maar hoffotograaf Ab Scheel is helaas niet meer. Morgen is er in Krimpen nog het Menno Ploeger toernooi, dat tegenwoordig een buitenlandse naam heeft. Al 80 aanmeldingen, dus het schaken is nog niet dood. Wel grijs.
Uw verslaggever, Ronald Damhuis.
